فرآیند آموزی
روشهای فرآیند آموزی مشتق از مدل پزشکی است. متخصصین این حوزه اغلب مدعی هستند که بسیاری از کودکان مبتلاء به مشکلات یادگیری دچار اختلالات اساسی فرآیندی هستند که مانع از رشد آنان می‌گرد. معلّمین نیز از فرآیندآموزی استفاده می‌کنند و مدعی هستند که مهارت‌های اساسی ادارکی و حرکتی و زبانی مقدم بر یادگیری مهارت‌های رسمی باید یآموزش داده شود. در ابتدا به توضیح و مقایسه دو اصطلاح ساختار و فرآیند می‌پردازیم. ساختار و فرآیند دو مفهوم مکمل هستند. ساختار هرگونه هستی ثابت یا شیئی فیزیکی است و یک الگو و هیئت سازمان نیافته است و می‌تواند بعنوان امری نسبتاّ پایدار در نظم اشیاء قابل شناسایی باشد. در مقابل فرآیند عبارتست از یک سلسله کنش یا توالی حرکات به سوی یک هدف از پیش تعیین شده (مشخص شده). در دید پزشکی ساختار بر ارگان یا بخش‌های مختلف بدن و فرآیند بر کنش آن مبتنی است. پس ساختارها توانایی‌ها یا صفات اصلی و فرآیندها عملیات مربوط به این ساختارها هستند.
ساختارهای آسیب دیده به دشواری قابل تغییر است و فرآیند آموزی مستلزم استفاده از تکنیک‌ها و روش‌هایی جهت استحکام عملیات (فرآیندها) توانایی‌های روان شناختی است و فرض می‌شود که به نقایص مهارت ویژه مربوط باشد. مهارت‌های حسی فرد را در ردیابی و انتقال محرک‌های موجود در محیط به علاماتی که برای بازشناسی و تعبیر و تفسیر به نفر قابل انتقال است توانا می‌سازد. تحریک چند حسی مستلزم تحریک چند گیرنده حسی به قصد افزایش درون داد و یادگیری است و پژوهشها نیز از ارزش مطالب حسی عینی در یادگیری حمایت می‌کنند. ادراک فرآیندی شناختی است که به درون داد حسی (احساس) نظم و شکل و معنی می‌دهد و تحت تأثیر عوامل شناختی و تجربی است و بصورت کلی شامل ادراک دیداری ـ شنیداری ـ حس جنبشی است. بسیاری از آموزش‌های اولیه در تعلیم و تربیت ویژه بر این اساس شکل گرفته بود که کودکان رجحان‌‌های یادگیری را بر اساس جهات حسی اولیه (دیداری، شنیداری، جنبشی) شکل می‌دهند و برنامه‌ها باید شدت محرک‌ها را در یک یا چند جهت حسی افزایش دهند.
در اینجا اشاره‌ای مختصر به چند مورد از برنامه‌های فرآیند آموزی داریم:

ادامه مطلب...