Comprehensive Speech and
Language Treatment for
Infants, Toddlers, and Children
with Down Syndrome
Libby Kumin is a Professor and Department Chair of the Speech-Language Pathology Department at Loyola College in Baltimore.
This text is from the book Down Syndrome: A Promising Future, Together, Edited by Terry J. Hassold and David Patterson. This material is used with permission of Wiley-Liss, Inc., a subsidiary of John Wiley & Sons, Inc. Copyright 1998 by Wiley-Liss, Inc. This article by Libby Kumin is just one chapter of this comprehensive text on Down syndrome.
This chapter discusses a comprehensive approach to speech and language treatment from infancy through elementary school, which considers the communication strengths and challenges for children with Down syndrome, as well as the specific needs of the individual child with Down syndrome.
Speech and language are complex and present many challenges to the child with Down syndrome that need to be addressed through a comprehensive approach to speech and language treatment. There have been major historical, legislative, and financial influences on speech and language services and service delivery for children with Down syndrome; these are summarized below.
LEGISLATIVE BACKGROUND
4. AS/HFA is a disability because of its associated medical conditions
Another argument may be that AS/HFA should be viewed as a disability because it carries with it an increased risk of medical conditions, such as epilepsy or mental retardation. For example, in classic autism, epilepsy occurs in one third of cases and mental retardation (IQ below the average range) occurs in about three quarters of cases . However, such associated medical conditions are clearly not specific to AS/HFA, and it is AS/HFA-specific features that are under discussion. Epilepsy or mental retardation may be justifiably seen as disabilities. These will require separate examination. But is AS/HFA (which by definition involves no retardation) necessarily a disability?
One might argue that some associated conditions are clearly disabilities. An example is language impairment. Many young children with HFA have little language. In some cases this applies to both their expression and comprehension. The combination of an autistic lack of social interest, together with little or no language, can be seen as a major disadvantage in a world of other people. Even if we down-play the importance of sociability, the child can still be regarded as disabled in being delayed in developing the ability to make his or her needs known. But whilst the notion of a disability may reasonably apply to extreme cases, the earlier point remains valid: that individuals with HFA need not necessarily be viewed as disabled as most of them will develop enough language even after a delay.
The Neurodevelopment of Autism:
Recent Advances
George W. Niemann
President, Bancroft Institutes
Haddonfield, New Jersey, USA
Introduction
During the past several decades researchers have been trying to show that people with autism have definitive brain damage. However, despite the use of more sophisticated brain scanning and imaging methods that have recently become available, there is no evidence of "brain damage" per se. As Bauman (1993), who has conducted some of the most thorough and detailed neuroanatomical examination of human brains from autopsy material has stated "there is no evidence of "brain damage" in the usual sense." Earlier Tsai (1989) had come to a similar conclusion when he reported that "results from neuropathological and brain imaging studies strongly suggest that the cerebral defect in autism is microscopic or functional, without gross neuroanatomical pathology."
Bachevalier (1994) in a very comprehensive review of numerous studies looking for cortical malformations, concluded that, " a direct role in the pathogenesis of autism seems unlikely" because no malformations confined to any specific area of the cortex could be found and they were not even present in most subjects. Yet, despite these convincing conclusions, researchers continue to look for the "holes" in the brain. Unfortunately, this kind of zealous search for neuroanatomic defects predisposes most of us to think that all people with autism must somehow be deficient because, after all, they must have damaged brains and it will only be a matter of time until technological advances produce higher resolution techniques that might find the "holes" or other anomalies in their brains.
This article argues that it is time to take a different approach and that there is much more hope for remediating the autistic brain than once thought because of recent neuroscientific findings. Fortunately, recent discoveries in the way the brain develops, from the moment of conception and during the early years, provide greater insight into the construction timetable of the human brain and the capacities and limitations imposed on behavioral and other interventions. Rather than being seen as a static event, it is important to keep in mind that the development of the brain is a dynamic process that is constantly evolving and changing in concert with the environment in which the child is placed. The limiting factors are both the biological structure of the brain as well as the environment. Limiting either one will compromise human potential. Conversely, enriching both will enhance the road to developing an individual"s full potential. This paper explores the manner in which the brain develops from the point of conception, key developmental events that may be crucial to understanding the behavior of a child with autism, and the need to provide the most conducive environment to enrich brain functioning early in life and maximize the functional capacity of the individual with autism.
Neurodevelopmental Process
ساختار آموزشی (ساماندهی )کودکان اوتیستیک
مقدمه
اوتیسم سندرمی پیچیده و دارای علایم عصبی _ روانی است که در دوران ابتدائی رشد ونمو کودک ظاهر می گردد ودارای علائمی همچون اختلال و نقص درتعامل اجتماعی و روابط بین فردی، مسایل جدی در زبان وتکلم ، وجود رفتارهای تکراری والگوهای رفتاری قالبی ومحدود،اصرار بر "همانی"و عدم تغییر در محیط است که با الگوهای ادواری وکلیشه ای رفتاری همراه می گردد و درمجموعه اختلالات نافذ وفراگیر رشدی (Pervasive .D.D ) طبقه بندی می شود.
رشدغیرعادی مهارتهای ارتباطی واجتماعی بعنوان ویژگیها ونشانه های کلیدی محسوب می گردند وافزون برآن، رشدگویش ونحوه برقراری ارتباط از عوامل مهم پیشگوئی درمورد این افراد محسوب می گردد.
معیارهای تشخیصی
معیارهای مورداستفاده بعنوان مبنای تشخیص اتیسم ، قطعی ومسلم نیستندودرطی زمان دائمأ تغییر می یابند.افزون برآن ، از زمانیکه تشخیص اختلال نافذرشد درمحیط های آموزشگاهی بیشترجا افتاده ومتعاقب آن کودکان بیشتر وبیشتردسته بندی می شوند ، تشخیص وافتراق اتیسم واقعی ازسایراختلالات نافذ رشد نیز روزبه روز مشکل ومشکل تر می شود. درمجموع چنین به نظر می رسد که اتیسم نتیجه ومحصول نهائی اختلالات مختلفی است که تمامی آنها در علائمی همچون ناهنجاریهای اجتماعی ، زبانی وعصب شناختی مشترک می باشند.
اتیسم معمولأ درمحدوده سنی 2 تا 4 سالگی تشخیص داده می شود منتها علائم ممکن است خیلی زودتر آشکار گردند. برخی از کودکان اتیستیک ممکن است درتمامی مواردوجنبه ها دچارمشکل نباشند ، در حالیکه هستنـد کــودکانـی که فـوق العـاده آشفتــه ، پریشـان خاطر وسـردرگم انـد وحتـی احتـمال دارد که به خودآسیب برسانند.برخـی ازآنـان مقاطع رشدی مختلف وبا اهمیتی همچون صحبت کردن وراه رفتن را حتی جلوتر از زمان تعیین شده درجدول رشدکسب می کنند. به همین دلیل ، اغلب والدین با مشاهده ازدست رفتن تدریجی برخی ازاین مهارتها درکودک ، پریشان خاطر وآشفته حال می گردند. اوتیسم واپسگرا (regressive autism ) اصطلاحی است که به این گروه اطلاق می شود. دسته دیگری ازاین کودکان ازهمان ابتدا دچارتأخیرات رشدی می شوند.
مخرب ترین ویژگیهای اتیسم عبارتند از:
فقدان برقراری ارتباط چشمی ، رفتارهای خودبرانگیزاننده (self-stimulatory) ، آسیب رسانی به خود، الگوهای خواب غیرمعمول ، ضایعات حسی ، خاموشی، زبان محاوره غیرمعمول، سختی وعدم انعطاف، بازی کلیشه ای با اشیاء کوچک، فقدان قوه تخیل، شوخی وبذله گوئی، حساسیت و واکنش نسبت به تغییرات دور وبر و همچنین ترجیحات غذائی .
البته بایداشاره کردکه این ویژگیها ممکن است ازکودکی به کودک دیگربسیارمتفاوت باشد.
یکی ازویژگیهای شایع اتیسم، اصرار و پافشاری آنها در عدم تغییرودست نخوردگی اوضاع وشرایط است واین کودکان اغلب بهترین عملکرد خود را بهنگام ثبات وعدم دگرگونی شرایط روزمره شان از خودنشان می دهند.جابجایی وتغییرشرایط مانندرفتن به یک مدرسه جدید ، تعطیلات ، غذاهای جدید وامثالهم ، بخصوص می تواند برای این کودکان برانگیزاننده باشد.
این طور به نظر می رسدکه موارد زیراحتما لأ در کودکان اتیسم بطور مشترک دیده می شود:
? مشکلات ودرگیری مخ ومخچه
? اختلالات وضایعات مربوط به جذب موادغذایی
? اختلال درسیستم ایمنی بدلیل نقص سلولهای واسطه
? نقص نوروترانسمیتری وواسطه های شیمیایی (سروتونین)
درگیری مخچه موجب بروز مشکلاتی در زمینه های تعادل وتوازن ، توجه ، وحس عمقی (درک ناشی از تحریک عضلات وتاندونها) می گردد. عقیده براین است که دوبخش آمیگدال وهیپوکامپ از سیستم لیمبیک درگیرهستند. محققین این تغییرات را «اصطلاحأ سیم پیچی معیوب مغز» تعبیر کرده اندچون کودکان اتیسم نمیتوانند مانند ما جهان خارج را دریافت و درک کنندبه همین خاطر است که غالبأ وقتی نام آنها صدا زده می شود پاسخی نمی دهند، به رفتارها وکارهای غیر معمول دل می بندند ، به چشمهای فرد مقابل نگاه نمی کند، و اینکه درزمینه صحبت با دیگران وبرقراری تعا ملات اجتما عی دچار مشکل هستند.
میزان بالای بروز عقب ماندگی ذهنی ومیزان بالاتر ازحد انتظار اختلالات تشنجی درکودکان اوتیسم نشان می دهد که این اختلال پایه ای زیستی دارد. حدود 75% کودکان اوتیسم دچار عقب ماندگی ذهنی هستند. تقریباٌ یک سوم این کودکان عقب ماندگی ذهنی خفیف تا متوسط دارند ونزدیک به نیمی از آنها دچار عقب ماندگی ذهنی عمیق یا شدید هستند. اختلالات همراه آن شامل عقب ماندگی ذهنی ، رفتارهای پرخاشگرانه وخودآزاری است.
رشدغیرعادی مهارتهای ارتباطی ،اجتماعی و گویش ازجمله مواردی هستند که عدم رسیدگی به آنها می تواند کودک را کاملاٌ از عرصه تعاملات اجتماعی منفک سازد و او را به انزوای کامل رهنمون سازد.
CUTTING THROUGH THE PSYCHOBABBLE:
DIAGNOSING AUTISM AND PDD-NOS PER THE DSM-IV IN LAYMAN’S TERMS
This document was born out of confusion experienced by so many parents about the diagnosis of autism or PDD-NOS. When comparing notes, we discovered that even our physicians did not agree. One woman told us her psychologist said that a diagnosis of PDD-NOS was reserved for children on the spectrum who are curable; others have been told that PDD-NOS is not even on the spectrum! We found that many clinicians seem to take a milder diagnosis and simply label it PDD-NOS.
This document takes the DSM-IV criteria for autism and PDD-NOS and translates it into English. It also attempts to clarify how a diagnosis of PDD-NOS is made. Please note that not all symptoms may not be present every day. Look at typically developing children of same age (peers) and use them as markers. This document is certainly not a diagnostic tool; it was created by and for parents.
To make this easy, (1), (2), (3) are categories, the letters (a), (b); etc that appear under each category will be referred to as symptoms.
DSM-IV Criteria for Autism
299.00 Autism
Is Asperger’s syndrome/High-Functioning Autism necessarily a disability?
Simon Baron-Cohen
Departments of Experimental Psychology and Psychiatry,
University of Cambridge
Invited submission for Special Millennium Issue of Developmental and Psychopathology Draft: 5th January 2000
Acknowledgements: I am grateful to Bridget Lindley, David Andrews, Liane Holliday-Willey, Chris Wilson, Temple Grandin and Therese Jolliffe, for discussion of these ideas. David Andrews can be credited for having introduced this topic at an early point, whilst Uta Frith and Franky Happe can be credited for their influential notion of "cognitive style". Finally, Dante Cicchetti and Alan Sroufe provided excellent editorial advice.
Abstract
اوتیسم اختلالی است که با ناتوانی فرد برای برقراری رابطه عاطفی از بدو تولد،عدم رشد مهارتهای کلامی،میل شدید به دوام و یکنواختی محیط و تمایل به سرگرمی با اشیا به جای انسانها مشخص می شود.اوتیسم پدیده کودکی است.اوتیسم سی ساله نداریم.بلکه اسکیزوفرنی است.
واژه اوتیسم اولین بار توسط لئوکانر1943به ادبیات مدرن پزشکی وارد شد.کانر پیرامون ناهنجاری روانی کودکان با مطالعه بر روی یازده کودک که دارای اختلالات بالنسبه یکسانی بودند دریافت که آنها نسبت به سایر کودکان رفتار عجیب تر و مشکلات دشوارتری دارند.به ارتباط با اشیا علاقه بیشتری دارند تا انسانها.
شیوع:
نسبت مردان به زنان سه به یک است.(این تخمین برای امریکا است.)در ایران در هر دوهزار کودک یک کودک مبتلا می باشد.
تقسیم بندی اوتیسم طبق معیارهای اجتماعی:
الف)منزوی:هیچ گونه تمایلی به دیگران ندارند.از تماس مستقیم با مردم آشفته می شوند.رفتارهای خودتحریکانه دارند.
ب)منفعل:صحبت کردنش محدود است.و ممکن است گفتار دیگران را طوطی وار تکرار کند.رفتارش شامل بازی های تکراری و حرکات یکنواخت است.
ج)فعال ولی غیر عادی:به بازیهای دسته جمعی علاقه ای نشان نمی دهد.به موضوعات یا اشیا خاصی علاقه نشان می دهد.ضریب هوشی متوسط دارد.ممکن است تیزهوش باشد ولی عاقل نباشد.عقل با هوش فرق می کند.
Attention Problems in Down Syndrome: Is this ADHD?
Dr McBrien is a developmental pediatrician with an interest in children withDown syndrome. This article was originally published on the Univerity of IowaHospital Website, © 1998. Reprinted here with the author"s permission.
Attention deficit hyperactivity disorder, or ADHD, is a commonly diagnosed childhood problem. ADHD is characterized by consistent demonstration of the following traits: decreased attention span, impulsive behavior, and excessive fidgeting or other nondirected motor activity.
All children, including children with Down syndrome, display these traits from time to time. But the child with Down syndrome may exhibit these traits more often than other children his age.
Does that mean that your child has ADHD? It may, but more commonly it means that a medical problem needs to be addressed, or that your child"s educational program or communication method needs some adjustment. In children with Down syndrome who have difficulty paying attention, ADHD is a diagnosis of exclusion. Other problems must be ruled out first! What follows is a discussion of these problems.
Medical Problems that can look like ADHD
آموزش خاص و اختلال نافذ رشد NOS
بر اساس قانون، مدارس باید خدمات ویژه ای را دسترس کودکان دارای ناتوانی قرار دهند. این خدمات به نام آموزش اختصاصی و خدمات مرتبط نامیده می شود . این قانون به نام کار آموزشی کودکان ناتوان نامیده می شود Individual with Disabilities Educatin Act (IDEA) در این قانون کودکان ناتوان باید توسط مدارس عمومی بدون هزینه ارزیابی شوند و براساس نتیجه ارزیابی شرایط سرویس ویژه ای را به کودک دارای شرایط خاص ارائه دهند.
برنامه های آموزشی فردی برای کودکان و خانواده ((IEP - IFSP
بیشتر کودکان سنین مدرسه با PDD NOS به آموزشهای اختصاصی نیاز دارند و تنها کودکان کوچکتر نیاز به مداخلات درمانی زود رس دارند . اگر کودکی واجد برنامه آموزشی خاص گردید والدین و مسئولین مدرسه برنامه آموزشی خاص را تهیه می بینند Individualized Education Program ( IEP) بر این اساس لیست کلیه موارد ضعف و موارد قدرت کودک تهیه می شود و متناسب با آنها برنامه ریزی می کنند . اگر کودک در کمتر از سن 3 سالگی باشد یک برنامه خانوادگی فردی نیاز داردIndividualized family service plan ( IFSP)
لیست کل یادداشت های این وبلاگ
آیا عصبانیت و خشم تعریفی مشخص دارد؟
آیا عصبانیت و خشم تعریفی مشخص دارد؟
عصبانیت و راههای مقابله با آن
عصبانیت
جنون ،شکل پیشرفته عصبانیت است ،هراس بی جهت مانند ترس می
عصبانیت و راه های مقابله با آن
برای آنان که می خواهند شکست را بشکنند
تو می توانی اگر بخواهی!
دوست مناسب برای فرزند شما
[عناوین آرشیوشده]